wtorek, 14 czerwca 2016
wtorek, 6 stycznia 2015
środa, 16 lipca 2014
Gynostemma pentaphyllum - zioło nieśmiertelności
Pochodzi z Chin, ale występuje również w Wietnamie, Korei, Indiach, czy Japonii.
Surowcem jest świeże i suche ziele (Herba, Folium, Radix Gynostemmae).
W handlu znajdują się liczne preparaty oparte na wyciągach płynnych i suchych z ziela lub całej rośliny, rzadziej z korzeni
Działanie fitofarmakologiczne:
immunostymulujące (wzbudzające i nasilające fagozytozę,
zwiększające liczbę limfocytów i stężenie immunoglobuliny G (IgG)); hepatoprotekcyjne,
przeciwzapalne;
adaptogenne, obniżające podniesione ciśnienie krwi, przeciwmiażdżycowe,
poprawiające zdolności poznawcze i myślowe (kognitywne), lipotropowe, hamujące stłuszczenie i marskość serca, nerek, wątroby i trzustki;
obniżające poziom cholesterolu i triglicerydów we krwi;
hamujące tworzenie kamieni żółciowych;
przeciwstresowe.
Wyciągi z Gynostemma wywierają wpływ ochronny na wątrobę, normalizują poziomy enzymów wątrobowych, zapobiegają stłuszczeniu wątroby.Istnieją wyniki badań świadczące o działaniu przeciwrakowym Gynostemma pentaphyllum.
Nie bez znaczenia są właściwości antydrobnoustrojowe wyciągów z Gynostemma, pomocne w leczeniu infekcji bakteryjnych i grzybowych. Substancje saponinowe Gynostemma są w stanie hamować wytwarzanie mikotoksyn i toksyn bakteryjnych niezmiernie szkodliwych dla ludzi i zwierząt.
Powstrzymują rozwój Aspergillus flavus, Aspergillus parasiticus, Fusarium verticillioides,
Vibrio, Salmonella, Shigella, Escherichia coli i Staphylococcus aureus.
Jak wykorzystać w praktycznej fitoterapii Gynostemma?
1. Wyciąg na winie:
1 część suchego lub świeżego rozdrobnionego ziela Gynostemma zalać 5 częściami wina aroniowego lub winogronowego wytrawnego, macerować miesiąc, przecedzić. Pić 1 kieliszek dziennie przy nadciśnieniu, skłonnościach do zakrzepów, chorobie wieńcowej, miażdżycy, cukrzycy, stresie, trudnościach w przystosowaniu do nowych warunków bytowania, obniżonej odporności na infekcje.
2. Nalewka – Tinctura Gynostemmae:
1 część świeżego lub suchego rozdrobnionego ziela Gynostemma zalać 5 częściami alkoholu 30-40%, macerować 1 tydzień, przecedzić. Zażywać 2 razy dziennie, rano i popołudniu po 5 ml lub1 raz dziennie po 1 małym kieliszku, przez 1 miesiąc.
3. Ekstrakt suchy z Gynostemma mianowany na zawartość gipenozydów (80%): 300-500 mg 2 razy dziennie, rano i popołudniu.
Nie zażywać przed snem.
żródło:
http://rozanski.li/?p=2831
zdjęcie:
http://www.ogrodwgumowie.pl/wp-content/uploads/2012/03/Ziele-Życia-JIAOGULAN.jpg
czwartek, 22 listopada 2012
Perukowiec podolski - nowotwory, grzybica, autoagresja
W moim ogródeczku rosną sobie trzy piękne okazy perukowca podolskiego.
Zachwyca mnie ich uroda, zwłaszcza wczesnym rankiem, gdy na ich liściach i pióropuszach kwiatów osiada rosa, której krople cudownie błyszczą w po rannych promieniach słońca.
Jakież było moje zdumienie, gdy przeczytałam poniższy tekst:
Rodzaj perukowiec – Cotinus obejmuje 4 gatunki i należy do rodziny nanerczowatych – Anacardiaceae. Rodzina Anacardiaceae zaliczana jest do rzędu mydleńcowatych – Sapindales.
Perukowce występują w Azji, Europie i w Ameryce Południowej. Dzisiaj opiszę gatunek perukowiec podolski (niem. Perückenstrauch, fr. Arbre a perruque, ital. Sommacco selvatico) – Cotinus coggygria Scopoli = Rhus cotinus Linne, rosnący w rejonie Morza Śródziemnego oraz w południowo-wschodniej (Bułgaria, Turcja, Rumunia) części Europy i w Chinach. Jest krzewem dorastającym do 5 m wys. o liściach całobrzegich, jajowatych lub odwrotnie jajowatych, na końcu tępych. Ulistnienie skrętoległe; ogonki liściowe fiołkowo-nabiegłe. Kwiaty drobne, 5-krotne, zielonawe, obupłciowe, zebrane w wiechy; szypułki kwiatowe owłosione. Kwitnie od czerwca do lipca. Owocem jest suchy pestkowiec, długości do 5 mm. Wartościowa roślina barwierska i lecznicza. W Polsce sadzony. W Szwajcarii występuje naturalnie w kantonach Ticino (Tessin), Neuenburg, Wallis i Genf.
Surowcem leczniczym są: liść, kora, drewno, całe gałązki perukowca – Folium, Lignum, Frondes Cotini. Liście najlepiej zbierać w czerwcu i lipcu. Gałązki z liśćmi (pączkami) od maja do lipca. Same gałązki i drewno bez kory – wiosną lub jesienią. Suszenie przeprowadzić w temperaturze 22-50 stopni Celsjusza, w przewiewnym miejscu lub lekko ogrzanym piekarniku (do 50 stopni C). Przed użyciem surowce rozdrobnić.
W rosyjskiej medycynie ludowej liście perukowca podolskiego uważane za dobry środek ściągający, przeciwbiegunkowy, neutralizujący toksyny w przewodzie pokarmowym oraz przyspieszający gojenie ran, oparzeń, odparzeń i owrzodzeń skórnych. Dawniej stosowana w wielu krajach do garbowania skór i uzyskiwania czarnego barwnika (do zabarwiania wełny i jedwabiu). Drewno perukowca wykorzystywano przed wojną do otrzymywania barwnika fizetyny (na skalę przemysłową).
Skład chemiczny perukowca jest imponujący i bogaty. Podam niektóre składniki: galusan metylu, wolny kwas galusowy, kwas katechinowy, kwas elagowy, garbniki (15-25% w liściach, w gałązkach 15-29%), olejek eteryczny w liściach 0,1-0,2% (bogaty w mircen, pinen, kamfen, terpineol, linalol, limonen), fisetinidol-(4alfa–>8)-(+)-catechin, fustyna, butyna, buteina, fizetyna, eriodykcjol (eriodictyol), kwercetyna, dimer butynowy, sulfuretyna, dwuhydrokwercetagetyna (dihydroquercetagetin), epifizetynidolo-katechina (epifisetinidol-(4beta–>8)-(+)-catechin; galaktozydy, glikozydy fenolowe.
Fizetyna (Fisetin) należy do flawonoli. Jest inhibitorem topoizomerazy. Działa przeciwnowotworowo (np. przy raku gruczołu krokowego), przeciwwirusowo, przeciwbakteryjnie, przeciwzapalnie, fungistatyczne i przeciwlękowo. Hamuje stres oksydacyjny. Obniża poziom glukozy we krwi.
Frakcja flawonoidowa perukowca blokuje procesy wytrącania się amyloidu w mózgu, czyli może powstrzymywać rozwój chorób zwyrodnieniowych i zanikowych układu nerwowego, np. choroby Alzheimera.
Fizetyna indukuje programowaną śmierć komórek raka piersi. W dodatku hamuje proliferację komórek raka szyjki macicy.
3,4,2′,4′-Tetrahydroxychalcone (buteina), czyli tetrahydroksychalkon działa przeciwzapalnie, przeciwnowotworowo i przeciwwłókniakowo. Hamuje metastazy (przerzuty) nowotworowe i inwazje onkocytów. Działa na nowotwory zarówno w fazie G2, jak i M. Mechanizm działania onkostatycznego jest prawdopodobnie związany z wpływem na nuclear factor-kappa B (NF-κB).
Istotne jest, że perukowiec może hamować powstawanie włókniaków w piersiach oraz hamować procesy nowotworowe w gruczołach mlekowych. Niektóre badania, np. Moon DO, Choi YH, Moon SK, Kim WJ, Kim GY. Toxicol In Vitro. 2010 Oct;24(7):1927-34. Epub 2010 Aug 7. wykazały, że buteina to inhibitor angiogenezy w raku prostaty.
Fustin – fustyna – działa ochronnie na komórki nerwowe (neuroprotekcyjnie), np. w chorobie Parkinsona.
Eriodykcjol – substancja przeciwwysiękowa i przeciwzapalna, hamująca stres oksydacyjny; ochronna na komórki (cytoprotektor).
Wskazania: nowotwory gruczołu krokowego, jelita, żołądka, piersi; włókniaki piersi; zatrucia pokarmowe, gorączka, choroby autoimmunologiczne (np. cukrzyca, pęcherzyca, chroniczne zapalenie nerek z autoagresji, łuszczyca, choroba Hashimoto); stany zapalne błon śluzowych i skóry, owrzodzenia skórne i śluzowe, gorączka, stany zapalne układu żółciowego, zapalenie wątroby, wirusowe infekcje, zakażenia mikologiczne (grzybowe).
Przeciwwskazania: nie stosować w pediatrii oraz przy białaczkach. Nie podawać kobietom ciężarnym i karmiącym.
Nie stosować doustnie świeżego surowca z perukowca, lecz tylko po wysuszeniu.
Preparaty i dawkowanie:
Wyciąg na winie (Vinum Cotini): 1 część objętościową rozdrobnionych i zawsze wysuszonych (!) liści lub lepiej całych gałązek z liśćmi zwilżyć spirytusem 90%, odstawić na 5 minut pod przykryciem po czym zalać 5 częściami wina czerwonego wytrawnego, zagotować i odstawić w szczelnym słoju na 1 miesiąc. 50 ml wina z perukowca przyjmować 1 raz dziennie na noc. Nie stosować dłużej niż 3 tygodnie. Kurację powtarzać raz na kwartał. W czasie przerwy stosować inne zioła. W razie nudności lub złego samopoczucia zmniejszyć dawkę do 30 ml.
Odwar z perukowca – Decoctum Cotini: 2 płaskie łyżki rozdrobnionych i zawsze wysuszonych gałązek perukowca zwilżyć spirytusem 90%, przykryć i pozostawić na 5 minut, potem zalać 2 szklankami wody, doprowadzić do wrzenia i zagotowania, trzymać na małym ogniu przez 30 minut, przecedzić. Dla stabilizacji dodać 1 łyżeczkę witaminy C. Można osłodzić miodem (z wyjątkiem leczenia chorób grzybowych!). Podzielić na dwie w ciągu dnia, najlepiej rano i wieczorem. Odwarem przemywać skórę i płukać błony śluzowe zapalnie zmienione. Nadaje się również do okładów. Także wino z perukowca można użyć do obmywania i do okładów schorzałych miejsc (oparzenia, rany, owrzodzenia).
przedruk z:
http://rozanski.li/?p=2859
niedziela, 5 lutego 2012
Majeranek ogrodowy
Książę Frydlandu Wallenstein, który podczas wojny trzydziestoletniej zasłynął głównie tym, że na własny koszt wystawił czterdziestotysięczną armię, tylko dzięki majerankowi pozbył się uporczywego, prześladującego go kataru. Wąchał napar z tego zioła, a także wciągał płyn do nosa i upokarzająca dotkliwość minęła jak ręką odjął.
Dziko rosnący majeranek to włoskie oregano, choć słowo jest greckie. Pochodzi ponoć od cros – góra i ganos – radość, zachwyt, a wieniec z tego ziela zdobił głowy nowożeńców w dniu ich ślubu.
W naszym klimacie uprawiany jest jako roślina jednoroczna, na stanowiskach przepuszczalnych, osłoniętych, ciepłych. Można go wysiewac bezpośrednio do gruntu w końcu kwietnia, lub sadzic z rozsady po 15 maja. Ścinac w okresie kwitnienia (czerwiec/lipiec), suszyc w temp.30-35 st., w tym stanie przechowywac do 12 m-cy.
Majeranek, obok kminku, to moja ulubiona i sprawdzona, na wiele sposobów, przyprawa kuchenna, której nigdy w domu nie może zabraknąc. Nie wyobrażam sobie zupy grochowej, fasolowej, kapuśniaku, żurku, czerwonego barszczu, zupy pomidorowej czy ogórkowej bez majeranku. Znajduje zastosowanie także jako przyprawa do mięs , farszów, pasztetów. Dodanie majeranku do smalcu przedłuża jego trwałośc, hamuje jełczenie i utlenianie. Majeranek świetnie armonizuje z kminkiem, tymiankiem i rozmarynem. Zaprzyjażniłam się z nim, kiedy moje dzieci były niemowlętami, jakiś czas temu. Stosowalam go wtedy w terapii wspomagającej,w postaci maści majerankowej do masażu brzuszka - maści o właściwościach rozgrzewajacych, rozkurczowych i przeciwbólowych, podczas kolek jelitowych synka oraz jako łagodny środek rozszerzajacy oskrzela w schorzeniach górnych dróg oddechowych. Również w przypadku kataru sprawdziła się wielokrotnie, kiedy smarowałam synkowi nosek z zewnątrz i delikatnie - wewnątrz.Wtedy też wypróbowałam go jako napar, herbatkę - przy dolegliwościach jelitowo-gastrycznych, również w połączeniu z kminkiem.
Mogę, z pełnym przekonaniem, polecic ciepły napar z majeranku, jako nieocenioną pomoc w przypadku wielu dolegliwości jelitowo-żołądkowych, wzdęciach, gazach, odbijaniach, kłopotach z woreczkiem żółciowym, łagodnych zatruciach pokarmowych, infekcjach jelitowych pochodzenia bakteryjnego ( również H.pylori) i wirusowego, zaparciach, niepokoju, rozdrażnieniu, nerwicy i nadpobudliwości, kłopotach z zasypianiem, bólach menstruacyjnych i migrenowych. Ze względu na swoje łagodne działanie , bez obaw, można go stosowac u małych dzieci i osób starszych.
Przepis na herbatkę majerankową: 1 dużą łyżkę rozdrobnionego ziela zalac szklanką wrzątku, parzyc pod przykryciem 5-10 minut, przecedzic.Pic ciepłą. Można stosowac także przy przeziębieniach, wspaniale rozgrzewa,działa przeciwzapalnie, napotnie, ściągająco i przeciw-skurczowo.Wtedy pic 3x dziennie. Przy bezsenności - wypic ciepłą przed snem.
żródła:
Zielarskie ABC- Majeranek ogrodowy - dr Ewa Osińska
www.poradnia.pl/majeranek - W.Kwiatkowska
własne doświadczenia i wiedza
Zimowe porządki
Niskie temperatury za oknem sprzyjają zajęciom domowym. Zaglądam więc w różne kąciki i zakamarki komputera, odgrzebując różne, prawie zapomniane wydarzenia. Tak oto znalazlam zdjęcia, przypominające mi ubiegłoroczną, wrześniową wystawę kwiatów w Chorzowie.Oto kilka z nich:
Oczywiście nie mogłam się oprzec magii nowych zdobyczy...
Subskrybuj:
Posty (Atom)